سفر موسی ‌به‌ مجمع‌البحرین ‌دوزبانه عربی‌فارسی

نام کتاب : رحلة موسى الى مجمع البحرین(سفر موسی به مجمع البحرین)تاریخ انتشار : ۲۰۰۹ میلادی

تقديــم

مقدمه:

الحمد لله مالك الملك، مجري الفلك مسخر الرياح، فالق الإصباح، ديان الدين، رب العالمين، الحمد لله الذي من خشيته ترعد السماء وسكانها وترجف الأرض وعمارها، وتموج البحار ومن يسبح في غمراتها.

اللهم صل على محمد وآل محمد، الفلك الجارية في اللجج الغامرة، يأمن من ركبها، ويغرق من تركها، المتقدم لهم مارق، والمتأخر عنهم زاهق، واللازم لهم لاحق.

الحمد لله مالك الملك، مجري الفلك، مسخر الرياح، فالق الإصباح،  ديان الدين، رب العالمين، الحمد لله الذي من خشيته ترعد السماء وسكانها وترجف الأرض وعمارها، وتموج البحار ومن يسبح في غمراتها.

اللهم صل على محمد وآل محمد، الفلك الجارية في اللجج الغامرة، يأمن من ركبها ويغرق من تركها، المتقدم لهم مارق، والمتأخر عنهم زاهق واللازم لهم لاحق.

حمد وسپاس خداوند جهانیان وصلوات وسلام بر اشرف مخلوقات محمد وخاندانش ائمه ومهدیین ع.

الحمد لله الذي نصب لنا قادة وأدلاء يسلكون بنا الطريق الصحيحة والمحجة البيضاء لبلوغ الغاية التي خلقنا الله عز وجل من أجلها، قال تعالى: ﴿وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ﴾⁽⁾، أي ليعلمون كما ورد تفسيره عن آل محمد ع.

خدا را شکر که رهبرانی را برای هدایت ما قرار داد تا با انها طریق صحیح وحجت کامل را بشناسیم حقیقتی که خداوند ما را  برای ان خلق کرده. وفرمود: ﴿ما جن وانسانها را برای عبادت خلق کردیم﴾ یا اینکه برای معرفت (دانستن) خلق کردیم همانگونه که از اهل بیت ع تفسیر شده.

وكان من ألطافه تعالى أن جعل لنا قانوناً نعرف به حججه ونميزهم عن المدعين المزيفين، والقانون المشار إليه يتشكل من حلقات ثلاثة؛ أولها الوصية، وثانيها العلم، وثالثها الدعوة إلى حاكمية الله تعالى.  

واز الطاف خداوند این که برای شناخت این حجت وخلیفه خود برای ما قانونی را قرار داد تا با ان خلیفه خویش را از مدعیان دروغین تمیز بدهیم. وقانون مشار الیه  از سه حلقه تشکیل شده است، اول وصیت، دوم علم، سوم دعوت به حاکمیت خداوند متعال.

عن أبي الجارود، قال: قلت لأبي جعفر ع: إذا مضى الإمام القائم من أهل البيت، فبأي شيء يعرف من يجئ بعده؟ قال: (بالهدى والإطراق، وإقرار آل محمد له بالفضل، ولا يسأل عن شيء بين صدفيها إلا أجاب)⁽⁾.

نقل از ابی جارود گفت به ابی جعفر ع گفتم اگر امام  قائم از اهل بیت درگذشت  به چه چیز قائم بعد از او شناخته می شود؟ فرمود (باهدایت واطراق، واقرار ال محمد به فضل او، واز هر چیز سوال شود جواب خواهد داد)⁽⁾.

وورد عن الإمام الصادق ع : (إن ادعى مدع فاسألوه عن العظائم التي يجيب فيها مثله)⁽⁾.

ونیز از امام صادق ع (اگر مدعی ادعای ان را کرد (امامت) از او از عظیمترین اشیاء سوال کنید که مانند ان جواب خواهد داد) ⁽⁾.

وعن الصادق ع: (... إن الله لا يجعل حجة في أرضه يُسأل عن شيء فيقول لا أدري)⁽⁾.                      

ونقل از امام صادق ع: (خداوند در زمین حجتی قرار نمی دهد که  از او سوال شود وبگوید نمی دانم)⁽⁾.

وعن هشام بن الحكم عن أبي عبد الله ع إنه قال للزنديق الذي سأله من أين أثبتَّ الأنبياء والرسل؟ قال: (إنّا لما أثبتنا أن لنا خالقاً صانعاً متعالياً ... إلى قوله u: لكيلا تخلو أرض الله من حجة يكون معه علم يدل على صدق مقالته وجواز عدالته)⁽⁾.

واز هشام بن  حکم از ابی عبد الله ع به  زندیق که از ایشان سوال کرد چگونه برای ما وجود انبیائ واوصیاء ثابت می شود.....(فرمود بعد از اینکه برای ما ثابت شد که برای ما خالق صانع ومتعال وجود دارد....تا اینکه فرمود تا اینکه زمین بدون حجت باقی نماند با او علمی می باشد تا صدق گفتهایش معلوم شود و جواز عدالت او باشد) ⁽⁾.

وعن الحارث بن المغيرة النضري، قال: قلنا لأبي عبد الله ع: بما يعرف صاحب هذا الأمر؟ قال: (بالسكينة والوقار والعلم والوصية)⁽⁾.

از حارث ابن مغیره نضری: به ابی عبد الله ع گفتیم صاحب این امر چگونه شناخته می شود؟ فرمود (با سکینه و وقار وعلم و وصیت)⁽⁾.

والسيد أحمد الحسن وصي ورسول الإمام المهدي ع واليماني الموعود قد ذكرته وصية رسول الله ص التي نقلها الشيخ الطوسي في غيبته وغيره من علماء الشيعة، وذكرته الكثير من الروايات الواردة عن أهل البيت ع، فأمره أبين من الشمس في رابعة النهار ، ولكن القوم وللأسف الشديد قد ران على قلوبهم ما كانوا يكسبون ﴿كَلَّا بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِم مَّا كَانُوا يَكْسِبُونَ﴾⁽⁾.

سید احمد الحسن وصی ورسول امام مهدی ع ویمانی موعود نامشان در وصیت رسول اکرم ص ذکر شده که شیخ طوسی ان را در کتاب الغیبه  ذکر کرده ونیز در دیگر کتب علمای شیعه، ونیز روایات کثیری از اهل بیت ع او را یاد کرده است، وامرش از نور خورشید روشنتر است، ولی با تاسف شدید این قوم دل هایشان سخت شده است به انچه عمل می کردند: ﴿ نه چنين نیست، بلكه آنچه مرتكب مى‏شدند زنگار بر دلهايشان بسته است ﴾⁽⁾.

وها هو سلام الله عليه يرفع كل حين عَلَماً هادياً من علمه يثبت فيه لكل ذي قلب سليم أنه يغترف من البحر الزاخر والعين الصافية، فالكتاب الذي بين أيدينا - كما هو شأن كل كتبه الأخرى - حجة تامة بالغة تكشف بوضوح عن كون السيد أحمد الحسن ع من الراسخين في العلم الذين اصطفاهم الله وآتاهم الكتاب والحكمة.      

واین سید یمانی احمد الحسن ع هر ان علمی (پرچم)هدایت از علمش را علم میکند تا فلب هر صاحب بصیرتی را با ان ثابت کند، او از دریای علم، وچشمه صاف ال محمد ع برای مانقل می کند، - کتابی که در بین دستان شماست - کما اینکه تمام کتب ایشان اینگونه است - حجت تامه است که برای ما ظاهر می سازد که سید احمد از راسخین در علم است که خداوند انها را اختیار کرده وبه انها علم وحکمت داده است.

فالكتاب جوهرة من جواهر آل محمد ع تجلي سراً قرآنياً اضطربت فيه عقول العلماء، وشرقت فيه كلماتهم وغربت، بل وتحملت كل عنت، دون أن تظفر بحقيقة السر الذي أبى الله إلا أن يجعل مفتاحه بيد حججه على الخلق.

این کتاب گوهری است از جواهر ال محمد ع تجلی سر علم قران که با ان علما متحیر گشته اند، که در ان علمشان وکلاماتشان به شرق وغرب رفته بدون اینکه به سر ان یا  نتیجه ی برسند سری که خداوند خواست محفوظ ماند تا کلید ان را به دست حجت خویش بر خلق  دهد.

فشخصية العبد الصالح، أو العالم، أو الخضر، أو مجمع البحرين، بقيت لغزاً مستعصياً على أفهام علماء المسلمين، وكان حرياً بهم ترك الخوض فيها لما لم يكونوا من الذين خوطبوا بالكتاب، ولكنهم، وبدوافع شتى، أبوا إلا الخوض فيها فالحقوا بهذه الشخصية العظيمة الكثير من الظلم والحيف، ولم يكتفوا بهذا بل زادوا الطين بلة، فكانت كلماتهم حجاباً ثقيلاً أخفى حقيقة القصة القرآنية وشخوصها، ومجرياتها، وحكمتها فقد انساقوا وراء ما اجترحته عقولهم من افتراضات، وتخرصات تتعلق بحقيقة العصمة وعلم الأنبياء ع فكانوا كحاطب ليل لا يدري أين تقع فأسه.      

شخصیت عبد صالح، عالم، خضر یا مجمع بحرین (التقای دو دریا) بصورت معما سخت وپوشیده از نظر تمام علما باقی مانده، وبهتر ان بود که از تفسیر ان باز مانند زیرا که انها از مفسرین یا کسانیکه مخاطب ان بودند نیستند، ولی به علتهای وارد تفسیر ان شدند وبه این شخصیت ظلم وارد کردند، وبه این کفایت نکردند بلکه بیشتر از ان کلمات انها در تفسیر باعث شد تا این شخصیت قرانی وحکمتش ومجرای او بیشتر مورد خفا وپوشیدگی قرار گیرد، ودر دام عقول ناقص خویش وفرضیات ان قرار گرفتن، در حالی که این فرضیات به عصمت وعلم انبیاء تعلق دارد ومانند هیزم شکنی درشب ماندند که نمی دانند تبرخود را به کجا بزنند...

ولعل القارئ المنصف يرى بوضوح أن بيان السيد أحمد الحسن uمن القوة والجلاء بحيث تستريح له النفس وتطمئن تماماً ، فالاستدلالات التي يسوقها يخضع لها العقل والقلب على حد سواء، يستوي في بلوغ هذه النتيجة الناس بمستوياتهم المتفاوتة.

وقاری منصف به وضح خواهد دید بیان سید احمد الحسن ع را که از قوه وجلائی روشن است که با ان نفس ارام می گیرد و مطمئن می شود. زیرا استدلال ایشان بر قلب وعقل بصورت مساوی  خواهد نشست، وتمام مردم به هر رتبه از علم که باشند از ان بهره ونتیجه خواهند گرفت.

وعلى الرغم من عمق الاستدلال إلا أن العبارات التي تصوره سهلة وبسيطة، ولكنها البساطة والسهولة المعجزة، التي تقع ضمن إطار ما يصطلحون عليه بـ (السهل الممتنع)، فليس في عبارات السيد أحمد الحسن ع ذلك التعقيد المنفر الذي يشيع في كلمات غيره ممن يسميهم الناس (مفسرين)، فلا مقدمات لغوية طويلة عريضة، ولا سفسطات منطقية أو فلسفية تشي بجهل صاحبها أكثر من أي شيء آخر، فكلمات السيد وعباراته تصيب هدفها مباشرة ومن أقرب طريق، ويفهمها الناس بمختلف مستوياتهم الثقافية، وفيها علاوة على ما مر خاصية متفردة لا تكاد تجد مثيلاً لها في أساليب البلغاء، تلك هي القوة الإيحائية العجيبة التي يشعر القارئ من خلالها أن كلام الكاتب ينبع مباشرة من قلبه ، ويشعر أنه يجالسه ويحدثه وجهاً لوجه، وإنه محيط بكل التساؤلات التي يمكن أن تثار في ذهنه ، وإنه يجيب عن هذه التساؤلات حتى قبل أن تنقدح في ذهن القارئ، وبذلك يقود القارئ بيسر وسهولة وسعادة حتى يبلغ به الهدف.

وبه رغم عمق استدلال وی هضم عبارت ان سهل واسان می باشد، ولی اسانی وسادگی معجزه ان است که در چهارچوب مصطلحان قرار می گیرد که به ان - سادگی ممتنع - می گویند، در عبارت وکلام سید احمد الحسن ع ان دشواری که انسان را از فهم ان فراری دهد وجود ندارد همانگونه که در کتب بعضی از مفسرین وجود دارد، ومقدمات لغوی طول دارزی وجود ندارد ونه خبری از فلسفه بافی وسفسطه منطق که خواننده را بیشتر گمراه می کند تا هدایت، کلمات سید عبارت است که هدف خود را بصورت مستقیم قرار میدهد واز نزدیکترین راه، ومردم با تمام مستویات علمی ان را می فهمند، ودر ان خاصیتی منفرد وجود دارد که در دیگر کتب اهل بلاغت  وجود ندارد  وان همان قوه القاء عجیب است که خواننده ان را احساس می کند وان اینکه کلام نویسنده از قلب وی وبصورت مستقیم تکلم  می کند، وحس وشعور ان را دارد که در مقابل وی نشسته وبا او هم کلام شده است. وایشان محیط به تمام  سوالات پیش امده در ذهن قاری  خوهد بود، وایشان حتی قبل از اینکه نور این سوال در ذهنش روشن شود جواب خواهد داد. وبا ان قاری را به سادگی وسعادت تا رساندن به هدف همراهی خواهد کرد.

والحق إني لأعجب كثيراً ممن يتقولون بأن السيد أحمد الحسن يفتقد ما يملكه آباؤه الطاهرون من بلاغة وفصاحة منقطعة النظير، ولا أكاد أجد سبباً لتقولاتهم غير أنهم يجهلون حقيقة البلاغة، وإنهم قد أعمى قلوبهم الحسد والضغينة فلم يعودوا يروا الشمس المشرقة.

وحق اینکه من تعجب می کنم از کسانی که می گویند سید احمد مانند  انچه پدران پاکش در بلاغت وفصاحت بی نظیر داشته اند نمی باشد، ولی در کلام انان سببی نمی بینیم غیر از اینکه انهاحقیقت بلاغت را نمی دانند وانها قلبشان از حسد پر شده نور افتاب در ظهر را نمی بینند.

إذن ها هي آية علمية جديدة يضعها السيد أحمد الحسن ع أمامكم، وليس عليكم لتروا فيها أنها آية علمية بكل ما في الكلمة من معنى سوى أن تكفوا عن النظر إليها بعين ساخطة تبيّت حكماً مسبقاً بالرفض. عليكم أن تفتحوا مسامع قلوبكم وتنفضوا عنها كل الإثارات التضليلية الحاقدة التي يروج لها فقهاء آخر الزمان، وعندها ستكتشفون كم هي ساطعة وباهرة شمس السيد أحمد الحسن ع، ﴿فَإِن تَوَلَّيْتُمْ فَمَا سَأَلْتُكُم مِّنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلاَّ عَلَى اللّهِ وَأُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْمُسْلِمِينَ﴾⁽⁾.

والحمد لله وحده وحده وحده.

پس این نشانه ی دیگر از علم سید احمد الحسن ع در پیش روی شما است، بر شماست که ان را ببینید که ان نشانه وعلمی است به انچه درکلمات ومعانی ان است واز نظر به ان که حکم مسبق بر رد  ان دهید بپرهیزید، بر شماست که با چشم قلبتان بنگرید، واز انچه کینه وحسد در ان است دوری جوید وان چه که فقهای اخر زمان در مورد ایشان گفته اند دوری جوید تا بعد از ان ببینید وبرای شما کشف گردد که نور سید احمد الحسن ع چه نورانی است.

﴿ واگر روى گردانيديد من مزدى از شما نمى‏طلبم پاداش من جز بر عهده خدا نيست ومامورم كه از گردن‏نهندگان باشم ﴾⁽⁾.

والحمد لله وحده وحده وحده.

الأستاذ رزاق الأنصاري

أنصار الله والإمام المهدي (مكن الله له في الأرض)