سجده:

السجود:

سجده:

س٩٨/ لو لفّ المصلي رجليه بشيء كالغطاء (البطانية) فهل يضر ذلك بوضع الإبهام على الأرض المشترط في الصلاة ؟

پرسش ۹۸:

اگر نمازگزار پاهایش را با چیزی مثل لحاف بپوشاند، آیا این کار آسیبی به قرار دادن انگشت ابهام (شصت) بر روی زمین ـ‌که در نماز شرط است‌ـ وارد می‌کند؟

ج/ لا يضر.

پاسخ:

ضرری وارد نمی‌کند. 

س٩٩/ هل مشروط التوازي الأفقي بين مواضع السجود، فمثلاً: لو كان واقفاً على فراش (مندر) يزيد ارتفاعه على اللبنة وموضع الجبهة أخفض من ذلك فهل تصح الصلاة ؟

پرسش ۹۹:

آیا هم‌سطح بودن مواضع سجده شرط است؟ مثلاً اگر شخص بر سطحی ایستاده باشد که ارتفاع آن از یک آجر بیشتر باشد و موضع پیشانی پایین‌تر از آن باشد، آیا نمازش در این حالت صحیح است؟

ج/ لا يشترط التوازي الأفقي ويجوز اختياراً أن يكون موضع الجبهة اخفض أو أعلى يسيراً بمقدار لبنة من بقية مواضع السجود، ومع الاضطرار يجوز الانخفاض والارتفاع الكثير.

پاسخ:

هم‌سطح بودن شرط نیست و مکان پیشانی می‌تواند مقدار کمی پایین‌تر یا بالاتر ـ‌به اندازۀ یک آجر‌ـ از بقیه مواضع سجده باشد، و در حالت اضطرار، اختلاف ارتفاعِ زیاد ـ‌چه بالاتر و چه پایین‌تر‌ـ جایز می‌باشد.

س١٠٠/ ورد في واجبات السجود مساواة موضع جبهته لموقفه إلا أن يكون الارتفاع يسيراً بمقدار (لبنة)، فإذا ما أريد تحديد الارتفاع بالأصابع المضمومة فكم ستكون ؟

پرسش ۱۰۰:

در واجبات سجده، مساوی بودن موضع پیشانی و محل ایستادن وارد شده است، مگر با مقداری اختلاف ارتفاع (به مقدار یک آجر). حال اگر بخواهم ارتفاع را با انگشت‌های به هم پیوسته محاسبه نماییم چه اندازه خواهد بود؟

ج/ خمسة عشر سنتمتراً. 

پاسخ:

پانزده سانتی‌متر.

س١٠١/ ما معنى الاقعاء المكروه بين السجدتين ؟

پرسش ۱۰۱:

معنای (اقعا) (نشستن بر روی باسن) مکروه بین دو سجده چیست؟

ج/ الاقعاء هو: أن يجلس على الاليتين ويلصقهما بالأرض، ويجمع رجليه أمامه مثنيتان أي أن تكون ركبتيه مقابل وجهه وساقيه وفخذيه منتصبان، كما يفعل الكلب بعض الأحيان عندما يجلس ويرفع يديه للأعلى.

پاسخ:

(اقعا) آن است که شخص بر روی دو باسن بنشیند و آنها را به زمین بچسباند و پاهایش را جلویش به حالت جفت، جمع کند؛ یا به عبارت دیگر زانوهایش مقابل صورتش قرار گیرد و ساق‌ها و ران‌هایش به صورت قائم باشند؛ همان‌گونه که گاهی اوقات سگ چنین می‌کند؛ هنگامی که می‌نشیند و دستانش را بالا می‌برد.