پرسش ۱۵۹: قضای نماز و روزه‌ی بیمار.

پرسش ۱۵۹: 

قضای نماز و روزه‌ی بیمار.

السؤال/ ١٥٩: مطلوب صيام كثير، أيام كان في عافية وكذا الصلاة، والآن هو في غير عافية؛ لأخذه العقاقير كعلاج، فما حكم القضاء أو الكفارة ؟

محمد منديل لطيف العابدي - النجف الاشرف

روزه‌های زیادی برای قضا کردن دارم؛ از روزهایی که در سلامت بودم و همچنین نمازهای بسیار. اکنون بیمارم و در حال درمان. حکم قضا و کفّاره‌ی آنها چیست؟

محمد مندیل لطیف العبادی - نجف اشرف

الجواب: بسم الله الرحمن الرحيم، والحمد لله رب العالمين

المريض الذي في ذمته قضاء صلاة وصيام أيام كان في عافية، إذا كان يرجو الشفاء من مرضه يتربص حتى يشفى ويقضي ويُكفّر، وإذا كان يُكفّر بإطعام مساكين فيجب عليه المبادرة حتى قبل الشفاء باطعام المساكين، وإذا كان مرضه مزمناً ولا يستطيع الصيام فيدفع الفدية المعلومة عن كل يوم (  ¾ كغم) من الطعام.

پاسخ:بسم الله الرحمن الرحیم،والحمدلله رب العالمین.

بیماری که قضای نماز و روزه‌ی روزهای سلامتی بر گردن دارد، اگر امید به بهبودی دارد، پس از بهبود یافتن آن را قضا کند و کفّاره بدهد و اگر می‌خواهد با إطعام مسکینان کفّاره دهد بر او واجب است که حتی قبل از بهبود یافتن، اقدام به اطعام مسکینان نماید. اگر بیماری او مزمن است و نمی‌تواند قضای روزه را به جای آورد فدیه‌ی مشخص که برابر با ۳/۴  کیلوگرم طعام به ازای هر روز می‌باشد، بدهد.

أمّا الصلاة فيقضيها بما يتمكّن من جلوس أو غيره بحسب ما يسمح حاله أو مرضه.

السيد أحمد الحسن - وصي ورسول الإمام المهدي (ع)

اما در خصوص نماز، به هر صورت که می‌تواند قضا کند؛ نشسته یا به هر وضعیتی که حالش یا مریضی‌اش اجاز می‌دهد.

سید احمد الحسن - وصی و فرستاده‌ی امام مهدی(ع)

******