قرآن برای حجت آوردن و دشمنی کردن کافی است!

كفى بالكتاب حجيجاً وخصيماً !

قرآن برای حجت آوردن و دشمنی کردن کافی است!

يحاول بعض الوهابيين تبرير مقولة صاحبهم (حسبنا كتاب الله)، التي أطلقها بوجه سيد الخلق ^{(صلی الله علیه وآله وسلّم)} عند إرادة كتابة الكتاب العاصم لأُمّته من الضلال وطلبه الصحيفة والدواة، بمقايسته بقول أمير المؤمنين علي بن أبي طالب ^{(عليه السلام)} في خطبة له: (.. وكفى بالله منتقماً ونصيراً، وكفى بالكتاب حجيجاً وخصيماً ..).

هنگامی که سرور خلق ^{(صلی الله علیه وآله وسلّم)} قصد داشت نوشته‌ای بنویسد که امتش را از گمراهی در امان نگه دارد، ورق و قلمی خواست. برخی وهابی‌ها به قصد توجیه گفتار رفیق‌شان در این  هنگام مبنی بر این که «کتاب خدا برای ما کافی است» (حسبنا کتاب الله)، سخن مزبور را با کلام امیرالمؤمنین علی بن ابی‌طالب ^{(عليه السلام)} در یکی از خطبه‌های آن حضرت مقایسه می‌کنند که فرمود: «.... و خدا برای انتقام گرفتن از ستمگران کفایت می‌کند، و قرآن برای حجت آوردن و دشمنی کردن، کافی است ....».

وفي بيان الفارق بين القولين، وردّ احتجاج هؤلاء الجهلة، يقول ^{(عليه السلام)}:

احمد الحسن ^{(عليه السلام)} در بیان تفاوت بین این دو گفتار و نیز در پاسخ به احتجاج این جاهلان فرمود:

[ عمر قال قوله في مقابل سنّة الرسول ^{(صلی الله علیه وآله وسلّم)}، أي أنه قال (حسبنا كتاب الله) في مقام ردّ سنة الرسول وقول الرسول محمد ^{(صلی الله علیه وآله وسلّم)}. أما قول الإمام علي ^{(عليه السلام)} فهو ليس هكذا، بل هو من باب مدح القرآن وتعظيم شأنه مقابل غيره، وليس لردِّ غيره كما فعل عمر ].

«عمر در مقابل سنت پیامبر ^{(صلی الله علیه وآله وسلّم)} این گفتار را بر زبان آورد یعنی وی در مقام رد سنت حضرت محمد ^{(صلی الله علیه وآله وسلّم)} و فرموده‌ی پیامبر ^{(صلی الله علیه وآله وسلّم)} گفت «حسبنا کتاب الله»، ولی سخن امام علی ^{(عليه السلام)} این گونه نیست بلکه این کلام از باب مدح قرآن و بزرگ‌شماری شأن آن در مقابل غیرش بود و نه برای مردود شمردن غیر آن، آن گونه که عمر انجام داد».

* * *