پرسش ۷۰: معنای سخن حق تعالی ﴿قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ﴾(مرگ باد بر آن دروغ‌گويان).

پرسش ۷۰: 

معنای سخن حق تعالی

 ﴿قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ﴾

(مرگ باد بر آن دروغ‌گويان).

سؤال/ ۷۰: ما معنى قوله تعالى: ﴿قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ ... يَسْأَلونَ أَيَّانَ يَوْمُ الدِّينِ﴾([77]) ؟

معنای این آیات چیست؟(مرگ باد بر آن دروغ‌گويان.... می‌پرسند روز جزا کِی خواهد بود؟)([78]).

الجواب: ﴿ قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ﴾: أي المقدّرون ضد تقدير الله، وقطعاً كل تقدير مخالف لتقدير الله فهو تقدير باطل كاذب، فهؤلاء هم المقدرون المخالفون لتقدير الله، المكذبون بتقدير الله وأمر الله، وهم الذين يكذبون بالقائم (علیه السلام) ولا يؤمنون به؛ لأنهم يريدون أن يأتي وفق تقديرهم هم لا وفق ما قدر له الله سبحانه وتعالى.

پاسخ: ﴿قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ﴾(مرگ باد بر آن دروغگویان): یعنی کسانی که بر خلاف تقدیر خداوند، تقدیر می‌کنند و به طور قطع هر تقدیری که خلاف تقدیر الهی باشد، تقدیری باطل و دروغین است. اینها همان کسانی هستند که بر خلاف تقدیر الهی تقدیر می‌کنند و تقدیر و امر خداوند را دروغ می‌انگارند؛ همان کسانی که قائم (علیه السلام) را تکذیب می‌کنند و به او ایمان نمی‌آورند؛ چرا که آن‌ها می‌خواهند آن حضرت مطابق تقدیر آن‌ها بیاید و نه بر اساس آنچه خداوند سبحان و متعال برایش مقدّر ساخته است.

﴿الَّذِينَ هُمْ فِي غَمْرَةٍ سَاهُونَ﴾: أي إنّ هؤلاء القوم مغمورون بالدنيا، ساهون عن الآخرة والغيب والملكوت ، فهم ساهون بالدنيا واللهث وراءها عن القائم (علیه السلام) . فلا همَّ لهم إلا الدنيا، وهم معرضون عن القائم والجهاد بين يديه، والعناء والتعب في سبيل إعلاء كلمة الله. فهم أهل الدنيا في غمرةٍ ساهون، والدين والقائم (علیه السلام)  لعِقٌ على ألسنتهم([79]) ، يتكلمون به ويحدثون الناس به ولكنهم غير مستعدين لنصرته؛ لأنه يعارض دنياهم ويعرض حياتهم ومصالحهم للخطر.

﴿الَّذِينَ هُمْ فِي غَمْرَةٍ سَاهُونَ﴾(آنان که به غفلت، در جهل فرو مانده‌اند): یعنی این گروه در دنیا غوطه‌ور، و از آخرت، غیب و ملکوت غافل‌اند. آن‌ها به وسیله‌ی دنیا از قائم (علیه السلام) غافل شده‌اند و به دنبال آن(دنیا) لَه لَه می‌زنند. اینان، هیچ همّ و غمی جز دنیا ندارند، و از قائم (علیه السلام) و جهاد در پیشگاه او، و تحمّل سختی و مشقت در راه برافراشتن کلمه‌ی الله گریزانند. اینها همان اهل دنیا هستند که در جهل فرو مانده‌اند، و دین و قائم (علیه السلام)، لقلقه‌ی زبان‌شان است.([80])به آن زبان می‌گشایند و از آن با مردم سخن می‌گویند ولی برای یاری رسانیدنش آمادگی ندارند؛ چرا که با دنیای آن‌ها ناسازگار است و زندگی و منافعشان را به خطر می‌اندازد.

﴿يَسْأَلونَ أَيَّانَ يَوْمُ الدِّينِ﴾: هذا عذر خبيث يعتذرون به، وهو أنهم يقولون لا يقوم القائم(علیه السلام) الآن فلا يزال الكثير، فالدين بخير ولم ينتشر الفساد والجور والظلم في كل مكان([81]).

﴿يَسْأَلُونَ أَيَّانَ يَوْمُ الدِّينِ﴾(می‌پرسند روز جزا کِی خواهد بود؟): این عذر خبیث و ناپاکی است که آن را دست‌آویز خود قرار می‌دهند؛ اینکه می‌گویند اکنون قائم قیام نمی‌کند و هنوز زمان زیادی باقی است. دین بَر خِیر و پابرجا است، و فساد و ظلم و ستم در همه جا منتشر نشده است.([82])

فـ(أيّان يوم الدين)، وكأنهم لا يرون الأرض ملئت ظلماً وجوراً بأمريكا وأتباعها، بل وبهم هم ، هؤلاء الذين يدّعون تمثيل الدين فهم مفسدون ويحسبون أنهم يحسنون صنعاً([83])، حتى أوصلهم فسادهم إلى معاداة القائم (علیه السلام) مع أنهم يعيشون بفضله، وتحت ظل اسمه (علیه السلام)، ولكنهم يعلمون أنّ قيامه (علیه السلام) يعني ذهاب رئاستهم الدينية الباطلة وتقديس الجُهّال لهم، وبالتالي يحاولون صرف الناس عن القائم (علیه السلام) وعن نصرته، فهم المذكورون في الدعاء:(إنهم يرونه بعيداً)([84])، يسألون أيان يوم الدين!!!

پس ﴿أَيَّانَ يَوْمُ الدِّينِ﴾(روز جزا کِی خواهد بود؟)؛ گویی نمی‌بینند زمین با آمریکا و پیروانش و حتی با خود آن‌ها پر از ظلم و جور شده است؛ همین کسانی که ادعای نمایندگی دین دارند، فاسدانی هستند و می‌پندارند کار نیک انجام می‌دهند؛([85]) تا آنجا که فسادشان آن‌ها را به دشمنی با قائم (علیه السلام)  رسانیده است. با اینکه به فضل و برکت آن حضرت و در سایه‌ی مبارکش زندگی می‌کنند، ولی می‌دانند قیام آن حضرت یعنی از کف رفتن ریاست دینی باطل‌شان و تقدیس آن‌ها توسط جاهلان؛ از این رو می‌کوشند مردم را از قائم  و یاری دادن آن حضرت منصرف کنند. اینها کسانی هستند که در دعای(إِنَّهُمْ يَرَوْنَهۥ بَعِيدًا)([86])(آن‌ها آن را دور می‌بینند) از آن‌ها یاد شده است؛ می‌پرسند روز جزا چه هنگام خواهد بود!!

******

[71]- الشعراء : 62.

[72]- شعرا: 62.

[73]- الشمس : 1 – 3.

[74]- عن الحارث الأعور للحسين بن علي عليهما السلام :( يا بن رسول الله جعلت فداك أخبرني عن قول الله في كتابه المبين :( والشمس وضحاها ) قال : ويحك يا حارث محمد رسول الله ، قال : قلت :( والقمر إذا تلاها ) قال: ذاك أمير المؤمنين علي بن أبي طالب(علیه السلام) ، يتلو محمداً (صلی الله علیه و آله و سلم)  ، قال : قلت قوله :( والنهار إذا جلاها ) قال : ذلك القائم(علیه السلام) من آل محمد (علیه السلام)  يملا الأرض عدلاً وقسطاً ) بحار الأنوار : ج24 ص79.

[75]- شمس: 1 تا 3.

[76]- از حارث بن اعور نقل شده است که به حسین بن علی (علیه السلام) عرض کرد: ای فرزند رسول خدا، فدایت شوم! از این سخن خداوند در کتاب مبینش ﴿وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا﴾(سوگند به خورشید و برآمدن آفتابش) مرا باخبر فرما. فرمود:(وای بر تو ای حارث! منظور محمد رسول خداست (صلی الله علیه و آله و سلم)). راوی گوید: عرض کردم: ﴿وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا﴾(و سوگند به ماه چون از پیِ آن برآيد). فرمود:(او امیر المؤمنین علی بن ابی طالب (علیه السلام) است که از پی محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) برآمد). به ایشان عرض کردم: ﴿وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا﴾(و سوگند به روز چون آن را روشن کند). فرمود:(قائم ع از آل محمد (علیه السلام)است که زمین را از قسط و عدل پر می‌کند). بحار الانوار: ج 24 ص 79.

[77]- الذاريات : 10 – 12.

[78]- ذاریات: 10 - 12.

[79]- كما قال الإمام الحسين(علیه السلام):(الناس عبيد الدنيا، والدين لعق على ألسنتهم، يحوطونه ما درت معائشهم، فإذا محصوا بالبلاء قل الديانون) وهي كافية لمن تدبرها.

[80]- همان‌طور که امام حسین (علیه السلام)  می‌فرماید:(مردم، بندگان حقیر دنیا هستند و دین، لقلقه‌ی زبان‌شان است. هنگامی که زندگیشان سرشار است دین گرایند، ولی هنگامی که در تنگنای بحران‌ها قرار گرفتند دین‌داران واقعی اندک می‌گردند).

[81]- يوجد تعليق مفيـد جداً بهذا الشأن للسيد أحمـد الحسن (علیه السلام) في كتاب(حاكميـة الله لا حاكميـة الناس)، راجع: فصـل(المصلح المنتظر لماذا) : ص38.

[82]- در کتاب(حاکمیت خداوند، نه حاکمیت مردم) سید احمدالحسن (علیه السلام)  تعلیق بسیار مفیدی در این خصوص وجود دارد. به(فصل 2: مصلح منتظر، چرا؟) مراجعه نمایید.

[83]- قال تعالى :(قُلْ هَلْ نُنَبِّئُكُمْ بِالْأَخْسَرِينَ أَعْمَالاً * الَّذِينَ ضَلَّ سَعْيُهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَهُمْ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ يُحْسِنُونَ صُنْعاً ) الكهف : 103 – 104.

[84]- فقرة من دعاء العهد يقول الإمام (علیه السلام) فيها :(اللهم اكشف هذه الغمة عن هذه الأمة بحضوره، وعجل اللهم لنا ظهوره، أنهم يرونه بعيداً ونراه قريباً، برحمتك يا ارحم الراحمين) مصباح المتهجد : ص552.

[85]- حق تعالی می‌فرماید: ﴿قُلْ هَلْ نُنَبِّئُكُم‌ بِالاخْسَرِينَ أَعْمَـلاً * الَّذِينَ ضَلَّ سَعْيُهُمْ فِي‌ الْحَيَو'ةِ الدُّنْيَا وَ هُمْ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ يُحْسِنُونَ صُنْعًا﴾(بگو: آيا شما را آگاه کنيم که کردار چه کسانی بيش از همه به زيانشان بود؟ * آن‌هايی که کوشش‌شان در زندگانیِ دنيا تباه شد و می‌پنداشتند کاری نيکو انجام می‌دهند). کهف: 103 و 104.

[86]- فرازی از دعای عهد که امام (علیه السلام) در آن می‌فرماید:(اللهُمَّ اكْشِفْ هَذِهِ الْغُمَّةَ عَنْ هَذِهِ الْأُمَّةِ بِحُضُورِهِ وَ عَجِّلْ لَنَا ظُهُورَهُ إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيدا وَ نَرَاهُ قَرِيبا بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ)(خدايا! اين اندوه را از اين امّت با حضور آن حضرت برطرف كن، و در ظهورش براى ما شتاب فرما، كه ديگران ظهورش را دور مى‌بينند، و ما نزديک می‌بينيم، به مهربانى‌ات، اى مهربان‌ترين مهربانان!). مصباح المجتهد: ص 552.