پرسش ١٢٣: چرا امام حسین (علیه السلام) طفل شیر خوارش عبد الله را همراهش برد؟

پرسش ١٢٣: 

چرا امام حسین (علیه السلام) طفل شیر خوارش عبد الله را همراهش برد؟

سؤال/ ١٢٣: لماذا أخرج الحسين (علیه السلام) طفله عبد الله الرضيع (علیه السلام) إلى جيش يزيد (لعنه الله) ليطلب له الماء؟ وهل كان يعلم (علیه السلام) أنهم سوف يقتلونه؟

چرا امام حسین (علیه السلام) طفل شیر خوارش، عبد الله را به سمت لشکر یزید لعنه الله برد تا برایش آب درخواست کند؟ و آیا آن حضرت می‌دانست او را به قتل خواهند رسانید؟

الجواب: بسم الله الرحمن الرحيم

والحمد لله رب العالمين، وصلى الله على محمد وآل محمد الأئمة والمهديين

الحسين (علیه السلام) أخرج رضيعه ليطلب له الماء، وكان يعلم أنه يقتل.

پاسخ:

بسم الله الرحمن الرحیم

والحمد لله رب العالمین، و صلی الله علی محمد و آل محمد الائمة و المهدیین و سلم تسلیماً.

 امام حسین (علیه السلام) فرزند شیرخوارش را برد تا برایش درخواست آب کند در حالی که آن حضرت می‌دانست او کشته می‌شود.

واعلم أنّ للباطل جولة وللحق دولة ([59])، ولكي تتم جولة الباطل فلابد لجند الشيطان (لعنه الله) أن يخوضوا في كل هاوية مظلمة، ولابد لهم أن يستفرغوا ما في جعبتهم وهم يخوضون المعركة مع جند الله.

و بدان که باطل را جولانی است و حق را دولتی([60])، و برای اینکه جولان باطل به نهایت خود برسد، لشکر شیطان که خداوند لعنتش کند باید در هر ورطه‌ی تاریکی فرو روند و باید در نبرد با لشکر خدا، هر آنچه را که در چنته دارند و هر آنچه را که در آن غوطه‌ور شده‌اند از خود بروز دهند.

واعلم أنّ مصاب الحسين (علیه السلام) قد خفّف عنكم الكثير الكثير مما لا طاقة لكم على حمله من ظلم الظالمين، لتنالوا رضا الله سبحانه، ويدخلكم جنات تجري من تحتها الأنهار.

و بدان که مصیبت‌های امام حسین (علیه السلام)، از شدت ظلم‌های بسیار بسیار زیاد ظالمان که شما را یارای تحمّل‌شان نیست، کاسته است تا به رضای خدای سبحان دست یابید و شما را در بهشت‌هایی که نهرها از زیر آن جاری است داخل نماید.

لقد فدى الحسين (علیه السلام) دماءكم بدمه الشريف المقدس، وفدى نساءكم وأعراضكم بخير نساء العالمين من الأولين والآخرين بعد أمها فاطمة (علیها السلام)، وهي زينب (علیها السلام)، وفدى أبناءكم بالرضيع.

امام حسین (علیه السلام) خون شریفِ مقدس خود را فدای خون‌های شما کرد و برترین زنان عالم از اولین و آخرین پس از مادرش حضرت فاطمه (علیها السلام)، که زینب (علیها السلام) است را فدای زنان و ناموس‌های شما گردانید و شیرخوارش را فدای فرزندان شما نمود.

والإمام المهدي (علیه السلام) وأنا العبد الفقير المسكين أكثر خلق الله رقابنا مثقلة بفضل الحسين (علیه السلام)، ودين الحسين (علیه السلام) قد أثقل ظهري ، ولا طاقة لي بوفائه إلا أن يوفيه الله عني.

بارِ فضل حسین (علیه السلام) بیش‌تر از همه‌ی خلق خدا بر دوش امام مهدی (علیه السلام) و منِ بنده‌ی فقیر و مسکین سنگینی می‌کند، و دین حسین (علیه السلام) بر پشتم سنگینی می‌کند و تاب و توان ادای آن را ندارم مگر اینکه خداوند خودش یاریم فرماید.

واعلم أنّ الإمام المهدي (علیه السلام) عندما يقول للحسين (علیه السلام): (لأبكينك بدل الدموع دماً)([61])، يقولها على الحقيقة لا المبالغة، وهذا لأنّ الحسين (علیه السلام) فدى قضية الإمام المهدي (علیه السلام) بدمه الشريف وبنفسه المقدسة، فجعل نفسه فداء لقضية الإمام المهدي (علیه السلام)، فهو ذبيح الله، أي كما أنك عندما تبني بيتاً تفدي له كبشاً، كذلك الله سبحانه وتعالى لما بنى عرشه وسماواته وأرضه جعل فداءها الحسين (علیه السلام).

بدان، هنگامی که امام مهدی (علیه السلام) درباره‌ی امام حسین (علیه السلام) می‌فرماید: «بر تو به جای اشک خون می‌گریم»([62]) حقیقتاً می‌فرماید نه از روی مبالغه، این امر بدین خاطر است که امام حسین (علیه السلام) خون شریف خود و نفْس مقدسش را فدای قضیه‌ی امام مهدی (علیه السلام) گردانید و خودش را فدای قضیه‌ی امام مهدی (علیه السلام) نمود. آن حضرت ذبیح الله است؛ یعنی همان‌طور که شما وقتی خانه‌ای می‌سازی یک گوسفند قربانی‌اش می‌کنی، خداوند سبحان و متعال نیز هنگامی که عرش خود و آسمان‌هایش و زمینش را بر پا نمود، حسین (علیه السلام) را فدای آن‌ها کرد.

وقضية الإمام المهدي (علیه السلام) هي قضية الله وخاتمة الإنذار الإلهي، وهي قضية عرش الله سبحانه وملكه وحاكميته في أرضه، قال تعالى: ﴿وَفَدَيْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ﴾ ([63]) أي بالحسين (علیه السلام)، والمفدى هو الإمام المهدي (علیه السلام)، فسلام على ذبيح السلام والحق والعدل.

قضیه‌ی امام مهدی (علیه السلام) همان قضیه‌ی خداوند و سرمنزل اِنذار الهی است، و همان قضیه‌ی عرش خدای سبحان و مُلک او و حاکمیت او در زمینش می‌باشد. حق تعالی می‌فرماید: ﴿ و او را به فدیه‌ای (قربانی) بزرگ بازخريديم)([64]) ؛ یعنی با امام حسین (علیه السلام) و کسی که فدیه برایش انجام شده، امام مهدی (علیه السلام) است؛ پس سلام بر قربانی صلح و حق و عدالت باد.

واعلم أنّ علياً الأكبر (علیه السلام) ذبيح الإسلام، كما أنّ الحسين (علیه السلام) ذبيح الله، والحمد لله وحده.

و بدان که علی اکبر (علیه السلام) ذبیح اسلام است همان‌طور که امام حسین (علیه السلام) ذبیح الله است. و الحمد لله وحده.

******

[59]- قال أمير المؤمنين (علیه السلام) : (للباطل جولة)، وقال: (للحق دولة) عيون الحكم والمواعظ : ص403.

[60]- امیر المؤمنین ع می‌فرماید: «باطل را جولانی است» و همچنین می‌فرماید: «حق، دولتی دارد». عیون الحکم و المواعظ: ص 403.

[61]- مكيال المكارم : ج1 ص153 ، المزار للمشهداني : ص501، من كلام للإمام المهدي (علیه السلام) .

[62]- مکیال المکارم: ج 1 ص 153؛  مزار مشهدانی: ص 501، از سخنان امام مهدی ع.

[63]- الصافات : 107 .

[64] - صافات: 107.