هستی را آغازی است:

للكون بداية : 

هستی را آغازی است: 
 

الكون الذي نعيش فيه مكوّن من مادة يمكن أن نراها وهي عبارة عن سحب غازية وركام  صخور، وكواكب، ونجوم متقدة، وهي منتظمة بمجموعات تدور بفلكها وتسمى هذه المجموعات بالمجرات، وهذه المجرات التي قد تحتوي بعضها على مئات مليارات النجوم وربما تصل بعضها إلى ترليون تنطلق في الكون متباعدة عن بعضها البعض بسرعة وبتسارع ملحوظ، وبعضها شكله حلزوني وبعضها بيضوي وبعضها حلزوني قضيبي وبعضها غير منتظمة وبعضها شكلها مشوّه؛ لأنها نتاج اصطدام مجرتين، وهذه المجرات تنتظم في عناقيد مجرية تمثل مناطق المادة المرئية في الكون وقد يحتوي العنقود المجري على مئات أو آلاف المجرات. 

کیهانی که ما در آن زندگی می‌کنیم از ماده‌ای که مشاهده می‌کنیم، تشکیل شده است. این جهان عبارت است از ابرهای گازی، صخره‌های متراکم، سیارات و ستارگان سوزان، که در مجموعه‌هایی منظم و ساخت‌یافته به نام کهکشان در مدار خود می‌چرخند. این کهکشان‌ها که برخی از آنها حاوی میلیاردها و چه بسا یک‌تریلیون ستاره هستند، در هستی با سرعت قابل ملاحظه‌ای از یکدیگر دور می‌شوند. برخی کهکشان‌ها مارپیچی شکل هستند، برخی بیضوی شکل، برخی مارپیچی میله‌ای، برخی نیز نامنظم و فاقد هر نوع شکل مشخص می‌باشند (زیرا از برخورد دو کهکشان با هم به وجود آمده‌اند). این کهکشان‌ها در خوشه‌های کهکشانی یعنی جاهایی که مادهء مرئی در جهان متمرکز شده‌است، نظم و سازمان می‌یابند؛ این خوشه‌ها می‌توانند شامل صدها یا هزاران کهکشان باشند. 
 

هذه أمور أساسية أثبتت من خلال الرصد الفلكي وبعض قوانين الفيزياء كظاهرة أو قانون دوبلر لانزياح التردد النسبي، ويهمنا هنا النتيجة التي توصل لها الفلكيون من أنّ المجرات تتحرك بسرعة وبتسارع مبتعدة عن بعضها، أي إنّ الكون يتمدد وليس استاتيكياً وبالتالي فقد كان في الماضي أصغر وأكبر كثافة، وهذا يعني أنّ للكون بداية وليس أزلياً وقد ثبت هذا الأمر في الرصد ومن خلال ظاهرة دوبلر لانزياح التردد النسبي ثم إشعاع الخلفية الكوني، ولكن قبل اشعاع الخلفية الكوني كان هناك منافس للانفجار العظيم وهو النموذج الاستقراري الذي طرحه هرمان بوندي وتوماس جولد وفريد هويل، والنموذج الاستقراري يمكن أن نقول: إنه محاولة لتفسير ابتعاد المجرات عن بعضها بحيث ل تكون للكون بداية، فهو يكاد يكون محاولة لإلغاء هذه البداية وما تمثله من إشارة إلى وجود أعظم من هذا الكون قد تسبب ببدئه. 

این مفاهیم پایه‌ای از طریق مشاهدات نجومی و برخی قوانین فیزیک از قبیل پدیده یا قانون دوپلر در تغییر بسامد نسبی ثابت شده‌است. نتیجه‌ای که اخترشناسان به آن دست یافته‌اند مبنی بر اینکه کهکشان‌ها با سرعت زیادی در حال حرکت و دور شدن از یکدیگر هستند، برای ما حائز اهمیت می‌باشد؛ چرا که به این معنا است که هستی گسترش می‌یابد و ایستا نمی‌باشد و درنتیجه در گذشته کوچک‌تر و با چگالی بیشتری بوده‌است. این موضوع ـ به این معنی که هستی آغازی دارد و ازلی نمی‌باشد ـ از طریق مشاهدات نجومی و به‌وسیلهء پدیدهء دوپلر در تغییر بسامد نسبی، همچنین با رصد تابش پس‌زمینهء کیهانی ثابت شده‌است. ولی پیش از مطرح شدن ایدهء تابش پس‌زمینهء کیهانی، رقیبی برای انفجار بزرگ وجود داشت؛ مدل حالت پایدار ( Steady State Theory )که هرمان بوندی، توماس گلد و فرد هویل(*) مطرح نموده‌اند. می‌توانیم بگوییم این مدل سازوکاری برای تفسیر دور شدن کهکشان‌ها از هم ارائه می‌نماید، به گونه‌ای که هستی را بی‌سرآغاز در نظر می‌گیرد. این مدل را می‌توان تلاشی برای منتفی دانستن این سرآغاز و عدم اشاره به وجودی عظیم‌تر از این کیهان که باعث بوجود آمدنش شده است، دانست.  

^{(*)- هرمان بوندی، توماس گلد، فرد هویل:} 

^{هویل در اواخر دههء ۱۹۴۰ به همراه هرمان بوندی و توماس گلد، دو اتریشی که در انگلستان زندگی مـی‌کردنـد، از مـدل جهان ایستای بدون آغاز و پایان دفاع کرد. در نسخهء هویل، یک میدان آفرینندهء دائمی به‌طور خودبه‌خودی مـاده تولیـد می‌کند که عمدتاً از هیدروژن تشکیل شده‌است و از این طریق، انبساط جهان، موازنـه شـده و چگـالی آن ثابـت مـی‌مانـد. (مترجم)} 

******