پرسش ۵۲۵: معنی (فروش سلاح حرام شد) در روایت یمانی

پرسش ۵۲۵:

معنی (فروش سلاح حرام شد) در روایت یمانی

السؤال/ ٥٢٥: بسم الله الرحمن الرحيم .. الحمد لله رب العالمين

إمامي وسيدي الإمام أحمد الحسن(ع)، أبعث سلامي إلى الإمام الأعظم محمد بن الحسن وإلى وصيه ورسوله راجياً من الله أن يصل سلامي لكم يا إمامي الإنس والجان، كما أرجو من الله أن يفرح قلب الرسول الأكرم محمد وآل محمد(ع) بنصركم سادتي على أعداء الله وعدوكم وإقامة دولة العدل الإلهي.

پرسش ۵۲۵: بسم اللّه الرحمن الرحیم. الحمد للّه رب العالمین

امام و سرورم، امام احمدالحسن(ع)! سلام می‌فرستم به امام اعظم محمد بن الحسن و به وصی و فرستاده‌ی او، و از خداوند امید دارم که سلام من را به شما برساند، ای دو امام انسان و جن! همچنین از خداوند چشم امید دارم که قلب پیامبر اکرم محمد(ص) و آل محمد(ع)را از این جهت که من، شما سرورانم را بر دشمنان خدا و دشمنان‌تان یاری می‌رسانم و به برپاسازی دولت عدل الهی اهتمام می‌ورزم، شاد فرماید.

ما معنى حرم بيع السلاح في رواية اليماني؛ لأن المخالفين يقولون لنا هل هو تحريم تشريعي أم مولوي أم تكويني؟؟

المرسل: أبو مرتضى الربيعي - استراليا

منظور از حرام بودن فروختن سلاح در روایت یمانی چیست؟ زیرا مخالفین از ما می‌پرسند که این حرمت، تشریعی، مولوی یا تکوینی است؟

فرستنده: ابومرتضی الربیعی ـ استرالیا

الجواب: بسم الله الرحمن الرحيم

والحمد لله رب العالمين، وصلى الله على محمد وآل محمد الأئمة والمهديين وسلم تسليماً.

حرمة بيع السلاح على المخالفين قضية بيَّنها آل محمد(ع)، وإنها تكون عند ظهور القائم منهم(ع)، وبهذا يكون هذا القيد (حَرُمَ بيع السلاح) في رواية اليماني بياناً لمن يفقهون كلامهم(ع)، بأن اليماني هو نفسه القائم؛ لأنهم في أحاديث حصروا حرمة البيع بحدث المباينة عند خروج القائم، والآن يقولون إذا خرج اليماني حرم بيع السلاح، إذن تبين بوضوح أن اليماني هو نفسه القائم، فالإمام في قوله(ع): (فإذا خرج اليماني حرم بيع السلاح على الناس وكل مسلم)([26]) يريد أن يبين أن اليماني هو نفسه القائم الذي يحرم بيع السلاح عند ظهوره وحصول المباينة، إضافة إلى ما في الرواية من بيان يوضح أن اليماني هو القائم وحجة من حجج الله كما بيَّنت سابقاً.

پاسخ: بسم اللّه الرحمن الرحیم

و الحمد للّه رب العالمین، و صلی اللّه علی محمد و آل محمد الائمة و المهدیین و سلم تسلیماً.

قضیه‌ی حرام بودن فروختن سلاح به مخالفین، موضوعی است که آل محمد(ع) آن را بیان نموده‌اند و این موضوع مربوط به هنگام ظهور قائم آنها است. بر این اساس قید «حَرُمَ بیع السلاح» (فروختن سلاح را حرام می‌کند) در روایت یمانی، شرحی برای کسانی است که سخنان ایشان را درک می‌کنند و می‌فهمند؛ به این صورت که یمانی، همان قائم است؛ زیرا آنها در احادیث، حرمت فروش را به وقت آشکار شدن هنگام خروج قائم محدود کرده‌اند و اکنون می‌گویند اگر یمانی خروج کرد، فروختن سلاح حرام می‌شود. لذا به وضوح روشن می‌شود که یمانی، همان قائم است. امام(ع) در سخن خود که می‌فرماید: «هنگامی که یمانی خروج کرد، فروختن سلاح را بر مردم و بر هر مسلمانی تحریم می‌نماید»([27])، می‌خواهد روشن کند که یمانی، همان قائم است که به هنگام ظهورش و آشکار شدن، فروش سلاح حرمت می‌یابد. این، علاوه بر شرحی است که در روایت مزبور آمده است و طی آن مشخص می‌شود یمانی، همان قائم و حجتی از حجت‌های الهی است، و من این موضوع را پیشتر تبیین نموده‌ام.

وهذه بعض الروايات التي تبين أن حرمة بيع السلاح إنما تكون عند خروج القائم وعند المباينة والحرب بينه وبين أعدائه:

در ادامه برخی روایاتی که به حرام بودن فروختن سلاح، در زمان خروج قائم و به هنگام آشکار شدن و وقوع جنگ بین او و دشمنانش اشاره می‌نماید، ذکر شده است:

عنْ هِنْدٍ السَّرَّاجِ، قَالَ: (قُلْتُ لِأَبِي جَعْفَرٍ(ع): أَصْلَحَكَ اللَّهُ، إِنِّي كُنْتُ أَحْمِلُ السِّلَاحَ إِلَى أَهْلِ الشَّامِ فَأَبِيعُهُ مِنْهُمْ فَلَمَّا أَنْ عَرَّفَنِيَ اللَّهُ هَذَا الْأَمْرَ ضِقْتُ بِذَلِكَ وَقُلْتُ لَا أَحْمِلُ إِلَى أَعْدَاءِ اللَّهِ. فَقَالَ: احْمِلْ إِلَيْهِمْ فَإِنَّ اللَّهَ يَدْفَعُ بِهِمْ عَدُوَّنَا وَعَدُوَّكُمْ يَعْنِي الرُّومَ وَبِعْهُمْ فَإِذَا كَانَتِ الْحَرْبُ بَيْنَنَا فَلَا تَحْمِلُوا فَمَنْ حَمَلَ إِلَى عَدُوِّنَا سِلَاحاً يَسْتَعِينُونَ بِهِ عَلَيْنَا فَهُوَ مُشْرِكٌ)([28]).

هند سراج می‌گوید: به امام باقر(ع) گفتم: خداوند شما را نیکو دارد! من همواره برای شامیان ابزار جنگی می‌بردم و به آنها می‌فروختم. وقتی خداوند مذهب اهل بیت را به من شناساند در تنگنا قرار گرفتم و با خود گفتم: دیگر برای دشمنان خدا اسلحه نمی‌برم. امام(ع) فرمود: «برایشان اسلحه ببر؛ زیرا خداوند به وسیله‌ی شامیان، دشمن ما و شما یعنی رومیان را دفع می‌کند. سلاح به شامیان بفروش. اگر در میان ما و شامیان جنگ درگرفت سلاح برای آنان نبرید که (در این صورت) هر کس دشمنان ما را با سلاح نظامی یاری کند مشرک است»([29]).

وعَنْ أَبِي بَكْرٍ الْحَضْرَمِيِّ، قَالَ: (دَخَلْنَا عَلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ(ع) فَقَالَ لَهُ حَكَمٌ السَّرَّاجُ: مَا تَرَى فِيمَنْ يَحْمِلُ السُّرُوجَ إِلَى الشَّامِ وَأَدَاتَهَا؟ فَقَالَ: لَا بَأْسَ أَنْتُمُ الْيَوْمَ بِمَنْزِلَةِ أَصْحَابِ رَسُولِ اللَّهِ(ص) إِنَّكُمْ فِي هُدْنَةٍ، فَإِذَا كَانَتِ الْمُبَايَنَةُ حَرُمَ عَلَيْكُمْ أَنْ تَحْمِلُوا إِلَيْهِمُ السُّرُوجَ وَالسِّلَاحَ)([30]).

ابی‌بکر حضرمی می‌گوید: بر امام صادق(ع) وارد شدیم. حَکَم سراج به امام گفت: حُکم کسی که برای شامیان زین و دیگر ابزار رزمی می‌برد چیست؟ فرمود: «مانعی ندارد. شما اینک چون یاران پیامبر خدا(ص) در وضعیت صلح به‌سر می‌برید. اگر میان ما و شامیان جنگ درگرفت، حرام است که برای آنها زین و اسلحه ببرید»([31]).