پرسش ۵۳۱: معنای یوم الفصل در ( وَمَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الْفَصْلِ)

پرسش ۵۳۱:

 معنای یوم الفصل در ( وَمَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الْفَصْلِ)

السؤال/ ٥٣١: بسمِ الله الرَّحمن الرَّحيم

والحمدُ للهِ ربَّ العالمين، الحمدُ للهِ وصلى اللهُ على محمّد وآله الأئمةَ والمهديين وسلم تسليماً كثيراً.

السلام عليكم سيدي ومولاي، كل عام وأنتم بخير بمناسبة عيد الفطر.

پرسش ۵۳۱:  بسم اللّه الرحمن الرحیم

و الحمد للّه رب العالمین، الحمد للّه و صلی اللّه علی محمد و آله الائمة و المهدیین و سلم تسلیماً کثیراً.

سرور و مولایم! السلام علیکم. به مناسب عید فطر، سال نو بر شما مبارک باد!

سيدي، سؤالي عن آية من سورة المرسلات: ﴿... فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ *  وَإِذَا السَّمَاء فُرِجَتْ *  وَإِذَا الْجِبَالُ نُسِفَتْ * وَإِذَا الرُّسُلُ أُقِّتَتْ * لأَيِّ يَوْمٍ أُجلَتْ * لِيَوْمِ الْفَصْلِ *  وَمَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الْفَصْلِ *  وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِين... ﴾([108]).

سرورم، سؤال من درباره‌ی آیاتی از سوره مرسلات است: (... پس آن‌گاه که ستارگان خاموش شوند*  و آن‌گاه که آسمان بشکافد *   و آن‌گاه که کوه‌ها پراکنده گردند *  و آن‌گاه که فرستاده‌شدگان را وقتی معین شود *  برای چه روزی معین شود؟*  برای روز فصل *  و چه دانی که روز فصل چیست؟ *  در آن روز، وای بر تکذیب‌کنندگان‌....)([109]).

سؤالي عن يوم الفصل .. هل هو إشارة للخروج المبارك، وهل هو من إحدى العلامات، وهل (المكذّبين) إشارة للمكذّبين بكم؟؟ أرجو بعد إذنكم التوضيح.

أرجو المعذرة ... إلى لقاء فأنا في شوق.                                        

المرسل: محمد الصفار

سؤال من درباره‌ی روز فصل است‌.... آیا این عبارت اشاره‌ای به خروج مبارک است؟ و آیا یکی از علامت‌ها می‌باشد؟ و آیا منظور از «المکذبین» (تکذیب‌کنندگان) کسانی هستند که شما را تکذیب می‌کنند؟ با اجازه‌تان، خواهش می‌کنم مطلب را توضیح دهید.

معذرت می‌خواهم‌.... به امید دیدار، که من در آروزی دیدار شما هستم.

فرستنده: محمد الصفار

الجواب: بسم الله الرحمن الرحيم

والحمد لله رب العالمين، وصلى الله على محمد وآل محمد الأئمة والمهديين وسلم تسليماً.

الرسل أو خلفاء الله في أرضه(ع) قد بلّغوا رسالاتهم وقد أنذروا أقوامهم وقد حصل معهم ما حصل من تكذيب وتشريد وقتل ولكن الله سبحانه وتعالى وعدهم بالانتصار لهم ولرسالاتهم ولحقهم المغبون، وهذا الانتصار لهم يكون في مواضع ثلاثة، هي: القيامة الصغرى، والرجعة، والقيامة الكبرى، أو الوقعات الإلهية الثلاث وأولها القيامة الصغرى وهي قيام قائم آل محمد وبعثه للناس.

پاسخ: بسم اللّه الرحمن الرحیم

و الحمد للّه رب العالمین، و صلی اللّه علی محمد و آل محمد الائمة و المهدیین و سلم تسلیماً.

پیامبران و خلفای الهی در زمینش پیام‌های خود را رساندند، اقوام خویش را انذار نمودند و با مواردی رو به رو شدند و از جمله تکذیب و بی‌خانمانی و کشته شدن نصیب آنها شد؛ ولی خدای سبحان به آنها وعده نصرت برای آنها و رسالت‌شان را و حق ناکام مانده آنها را بشارت داد. این پیروزیِ آنها در سه موقعیت خواهد بود: قیامت صغری، رجعت و قیامت کبری؛ یا رویدادهای سه‌گانه‌ی الهی که اولین آنها قیامت صغری است که همان قیام قائم آل محمد و فرستادن او به سوی مردم می‌باشد.

قال تعالى: ﴿وَلَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِينَ * إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنصُورُونَ * وَإِنَّ جُندَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ * فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِينٍ * وَأَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ * أَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ * فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمْ فَسَاء صَبَاحُ الْمُنذَرِينَ﴾([110]).

خدای متعال می‌فرماید: ﴿ما درباره‌ی بندگانمان که به رسالت می‌فرستیم، از پیش تصمیم گرفته‌ایم*  که هر آینه آنان خود پیروزند*  و لشکر ما خود غالبند*  پس تا مدتی از آنها روی بگردان*  عاقبتشان را ببین، آنها نیز خواهند دید*  آیا عذاب ما را به شتاب می‌طلبند؟*  چون عذاب به ساحتشان فراز آید، این بیم داده‌شدگان چه بامداد بدی خواهند داشت!)([111]).

وقال تعالى: ﴿وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ فَاخْتُلِفَ فِيهِ وَلَوْلاَ كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِن رَّبِّكَ لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ وَإِنَّهُمْ لَفِي شَكٍّ مِّنْهُ مُرِيبٍ﴾([112]).

و نیز می‌فرماید: ﴿به موسی کتاب دادیم. در آن کتاب اختلاف شد؛ اگر نه حکمی بود که از پیش، از جانب پروردگارت صادر شده بود، میانشان داوری شده بود، و ایشان در آن کتاب سخت در تردیدند)([113]).

﴿وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِن رَّبِّكَ لَكَانَ لِزَاماً وَأَجَلٌ مُسَمًّى﴾([114]).

﴿اگر نه سخنی بود که پروردگارت پیش از این گفته و زمان را معین کرده بود، عذابشان در این جهان حتمی می‌بود)([115]).

﴿وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ فَاخْتُلِفَ فِيهِ وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِن رَّبِّكَ لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ وَإِنَّهُمْ لَفِي شَكٍّ مِّنْهُ مُرِيبٍ﴾([116]).

﴿به موسی کتاب دادیم. در آن کتاب اختلاف شد؛ اگر نه حُکمی بود که از پیش از جانب پروردگارت صادر شده بود، میانشان داوری شده بود، و ایشان در آن کتاب سخت در تردیدند)([117]).

﴿وَمَا تَفَرَّقُوا إِلَّا مِن بَعْدِ مَا جَاءهُمُ الْعِلْمُ بَغْياً بَيْنَهُمْ وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِن رَّبِّكَ إِلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى لَّقُضِيَ بَيْنَهُمْ وَإِنَّ الَّذِينَ أُورِثُوا الْكِتَابَ مِن بَعْدِهِمْ لَفِي شَكٍّ مِّنْهُ مُرِيبٍ﴾([118]).

﴿از روی حسد و عداوت فرقه فرقه نشدند، مگر از آن پس که به دانش دست یافتند و اگر پروردگار تو از پیش مقرر نکرده بود که آنها را تا زمانی معین مهلت است، بر آنها حکم عذاب می‌رفت، و کسانی که بعد از ایشان وارث کتاب خدا شده‌اند درباره‌ی آن سخت به تردید افتاده‌اند)([119]).

هذه الآيات إذا تدبرتها تبين لك بوضوح أن انتصار الله للرسل(ع) ولمنهجهم الإلهي الذي دعوا إليه وهو حاكمية الله مؤجل إلى أن يقوم القائم الذي هو الكلمة التي سبقت من ربك والذي هو قائد جند الله الغالبين والذي هو يوم الفصل الأول أي في القيامة الصغرى.

اگر در این آیات بیاندیشی، به وضوح درمی‌یابی که منظور از پیروزی خدا برای فرستاده‌شدگان(ع) و برای راه و رسم الهی آنها که دعوت‌کننده به آن‌ هستند، همان حاکمیت خدا است که تا زمانی که قائم قیام کند به تأخیر می‌افتد؛ او همان کلمه‌ای است که پروردگار تو از پیش مقرر کرده است؛ او همان فرمانده لشکریان پیروز الهی است؛ او همان «یوم الفصل اول» یعنی «قیامت صغری» است.

هذا باختصار، وإذا تحتاجون تفصيلاً أكثر يمكنك أن تسأل وأكون بخدمتكم إن شاء الله تعالى.

وفقكم الله وسدد خطاكم. والسلام عليكم ورحمة الله وبركاته.

أحمد الحسن - محرم الحرام/ ١٤٣٢ هـ

این به اختصار بود؛ اگر به شرح و تفصیل بیشتری نیاز دارید، می‌توانید بپرسید و ان شاء اللّه تعالی در خدمت شما خواهم بود.

خداوند شما را توفیق دهد و گام‌هایتان را استوار سازد!

و السلام علیکم و رحمة اللّه و برکاته.

 احمد الحسن- محرم الحرام ۱۴۳۲ هـ‌.‌ق.

• ** * * * *

[108]- المرسلات: 8 – 15.

[109]- مرسلات: 8-15.

[110]- الصافات: 171 – 177.

[111]- صافات: 177-171.

[112]- هود: 110.

[113]- هود: 110.

[114]- طه: 129.

[115]- طه: 129.

[116]- فصلت: 45.

[117]- فصلت: 45.

[118]- الشورى: 14.

[119]- شوری: 14.