پرسش ۵۷۷: نامه‌ای از یکی از انصار

پرسش ۵۷۷: 

نامه‌ای از یکی از انصار

السؤال/ ٥٧٧: بسم الله الرحمن الرحيم

اللهم صل على محمد وآل محمد الأئمة والمهديين وسلم تسليماً كثيراً.

سيدي ومولاي يا يماني آل محمد(ع) وقائمهم، سلام من الله عليك ورحمته وبركاته.

أقف في حضرتك سيدي بقلب منكسر وعين اغرورقت بالدمع لأعزيك باستشهاد أمك البتول الطاهرة فاطمة الزهراء عليها من الله آلاف السلام، وعزاء متواصل لسيدي ومولاي أبيك الحجة بن الحسن عليه سلام الله، وإلى آبائك الطيبين الطاهرين سلام الله عليهم أجمعين، وأتوسل إلى الله أن يعجل لكم الفرج وأن يمكّن لكم في أرضه وينصركم على عدوكم وعدوه إن الله سميع مجيب.

پرسش ۵۷۷: بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم صل علی محمد و آل محمد الائمة و المهدیین و سلم تسلیماً کثیراً.

سرور و مولایم ای یمانی آل محمد(ع) و قائم آن‌ها! سلام و رحمت و برکات از جانب خداوند بر تو باد!

سروم با دلی شکسته و چشمی گریان و اشک‌آلود در محضر شما می‌ایستم تا شما را بر شهادت مادرت بتول طاهره‌ی فاطمه‌ی زهرا(ع)  تسلیت و تعزیت گویم و همچنین بر سوگواری ادامه‌دار برای سرور و مولایم، پدرت حجت بن الحسن(ع) و بر پدران طیب و طاهرت(ع). به خدا متوسل می‌شوم که فرج را برای شما مقدر گرداند و شما را در زمینش تمکین و فرمانروایی دهد و شما را بر دشمنان‌تان و دشمنان خودش پیروز گرداند. همانا خداوند شنوا و اجابت‌کننده است.

سيدي ومولاي وأبي يا يماني آل محمد(ع) وقائمهم، في فنائك لازلت أحبو ومن حبك أرضع، كتبت لك رسائل ثم طويتها متردداً بين خوف واستحياء حياء عبد آبق مسودّ الوجه وغارق في دنس نفسه بظلمي وظلمتي أمام الطهر والنور كله، كأنه المحال، وخوف أن يكون هذا جفاء وقلة حياء، وما بين هذا الخوف وذاك الحياء جاءت هذه الحروف الخجلى لتطرق الآن بابك، فأرجوك سيدي لا تردها فأنت كريم ابن كرام ولا ترد سائلاً على بابك.

سرور و مولا و پدرم، ای یمانی آل محمد(ع) و قائم آن‌ها! پیوسته عاشق فنا شدن برای شما هستم و با محبت شما زنده هستم. برای شما نامه‌هایی نوشتم، سپس آن‌ها را در هم پیچیدم چراکه من بین خوف و حیا سرگردانم؛ حیای بنده‌ای روسیاه که از ارباب خود گریخته و به دلیل ظلم و ظلمتم در برابر تمامی پاکی و نور، در پستی نفس خود غرق گشته و گویی نشدنی است و ترس از این‌که این کار، جفا و کم‌حیایی باشد، ما‌بین این خوف و آن حیا، این کلمات شرمسارانه‌ی من آمد تا اکنون درب شما را بکوبم. خواهش می‌کنم سرورم، آن را رد نکن که تو کریم و فرزند اهل کرم هستی و سائل را از درگاهت نمی‌رانی.

سيدي ومولاي وأبي وحبيبي، مذ لاح طيف نورك رضيتَ لي الوقوف تكرماً منك بخدمتك، وسأبقى إن شاء ربي خادماً عند عتبتك، فأنت من أحييته وأطعمته بيدك فتصدّق على مسكينك بما شئت من كرمك، وَتَصَدَّقْ عَلَيْنَآ إِنَّ اللّهَ يَجْزِي الْمُتَصَدِّقِينَ.

سرورم، مولا، پدر و محبوبم! از آن هنگام که طیف نورت درخشیدن گرفت، از سر اکرام از جانب خودت برایم خدمت‌گزاری بر درگاهت را راضی گشتی و اگر خواست پروردگارم باشد، بر آستان تو خدمت‌گزار باقی خواهم ماند. تو کسی هستی که زندگانی و روزی به دستت می‌باشد پس هرگونه که کرمت می‌باشد بر مسکینت تصدق فرما؛ ﴿و به ما صدقه بده، زيرا خدا صدقه‌دهندگان را دوست دارد)([166]).

والحمد لله وحده الذي منّ علينا بك ورزقنا من غير استحقاق معرفتك ونصرتك إن قبلتني، ابنك الصغير وعبدك المقصّر.

المرسل: أبو مهدي - بلاد الغربة

و الحمد لله وحده! کسی که به وسیله‌ی تو بر ما منت نهاد و درحالی‌که لیاقت شناخت و یاری تو را نداشتیم، روزی‌مان نمود اگر قبول فرمایی! فرزند کوچک و بنده‌ی گنه‌کار تو!

                                                                            فرستنده: ابومهدی - بلاد غربت

الجواب: بسم الله الرحمن الرحيم

والحمد لله رب العالمين، وصلى الله على محمد وآل محمد الأئمة والمهديين وسلم تسليماً.

أسأل الله أن يوفقك ويسددك وينصرك نصراً عزيزاً، هو وليي وهو يتولى الصالحين.

وفقكم الله، طبتم وطهرتم بولاية الله وأوليائه، وبطاعة الله وطاعة أوليائه، أسأل الله أن يختم لكم بخير الآخرة والدنيا، وأن يجعل لكم من أمركم يسراً.

والسلام عليكم ورحمة الله وبركاته.

أحمد الحسن - شعبان الخير والبركة/ ١٤٣١ هـ

پاسخ: بسم الله الرحمن الرحیم

و الحمد لله رب العالمین، و صلی الله علی محمد و آل محمد الائمة و المهدیین و سلم تسلیماً. 

از خداوند مسئلت می‌نمایم که شما را توفیق دهد و ثابت‌قدم گرداند و به نصرتى ارجمند يارى نماید! او یاور من است و او دوست شایستگان است.

خداوند شما را توفیق دهد! با ولایت خدا و اولیایش و با طاعت خدا و طاعت اولیایش طیب و پاکیزه‌اید. از خداوند مسئلت دارم که امر شما را به خیر دنیا و آخرت ختم گرداند و خدا کارتان را آسان کند.

والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته.

                                                       احمد‌الحسن - شعبان خیر و برکت / ۱۴۳۱ هـ.ق.

* * * * * *

[166] - اشاره به بخشی از آیه‌ی 88 سوره‌ی یوسف (مترجم).